Zapiski z lat 1887, 1888

1887
17 lutego w wieku 29 lat zmarł lekarz policyjny i dla ubogich dr Wilhelm Prellwitz, po krótkiej działalności zawodowej w tutejszej miejscowości 20 maja zmarł na zawał serca w Żaganiu na śląsku, gdzie się przeprowadził, poprzedni długoletni rektor tutejszej szkoły miejskiej pan Louis Grzywacz.
28 sierpnia został wprowadzony przez superintendenta z Ostródy na urząd duszpasterski miejscowej gminy kościelnej proboszcz Julius Rimarski ze Stradun, w powiecie ełckim. Z powodu śmierci dotychczasowego proboszcza Liedtkego wakujące stanowiskiem przez 13 miesięcy było zarządzane zastępczo, ostatnio przez Ernsta Augusta Sacka.
2 listopada odbyły się wybory rajców i od 1 stycznia radę miejską tworzą: właściciel fabryki Stienü, przedsiębiorca pocztowy Boesler, kupiec Froese, mistrz bednarski Lilienthal, właściciel fabryki Trampnau, mistrz krawiecki Zillgith, kupiec Domnick, właściciel cegielni Groü, kupiec Kaiser, mieszczanin uprawiający ziemię Poppke.
Panowie właściciel fabryki Becker i zarządzający pocztą Pfeiffer odmówili. Tym samym rada przez kolejne dwa lata będzie się składać tylko z dziesięciu osób, gdyż odstąpiono od nadzwyczajnych wyborów uzupełniających. Wybrani na deputowanych członkowie magistratu, radca Domnick i radca Froese, z powodu ich elekcji na rajców, złożyli mandaty członków magistratu.
Gmina miejska za odstąpienie terenów pod budowę linii kolejowej Olsztynek-Ostróda-Miłomłyn-Myślice (Malbork, Elbląg) otrzymała 4074 marki 77 fenigów (16 marek za ar), akta I.12.18.

1888
17 lutego kupiec Fritz Warbein, wybrany 2 grudnia 1887 roku przez radę miejską na honorowego radcę w miejsce ustępującego z rady miejskiej po upływie kadencji radcy Domnicka, a zatwierdzony przez pana prezesa rejencji w Królewcu rozporządzeniem z 1 sierpnia, nr 5354 P II, został zaprzysiężony i wprowadzony na urząd przez burmistrza Krausego podczas publicznego posiedzenia rady miejskiej.
5 marca kupiec August Schmidt, który po upływie kadencji 29 listopada 1887 roku opuścił kolegium, został wybrany honorowym radcą Miłomłyna na sześć lat, w miejsce dotychczasowego radcy Froesego; pan prezes rejencji w Królewcu zatwierdził go zarządzeniem z 2 kwietnia 1888 roku, nr 2110 P II, a 30 kwietnia burmistrz Krauze wprowadził na urząd.
W czerwcu rozpoczęły się prace przygotowawcze przy linii kolejowej Malbork-Olsztynek, prowadzone przez rejencyjnego nadzorcę budowlanego Mortensena.
9 października burmistrz Gustav Krause został nagle aresztowany z powodu defraudacji, jakiej dopuścił się w związku z zarządzanymi dodatkowo przez niego wpływami z podatków leśnych. Na mocy rozporządzenia prezesa rejencji królewskiej w Królewcu z 13 października 1888 roku, nr 7767 P II, dyscyplinarnie usunięto go ze stanowiska i 9 stycznia 1889 roku wyrokiem olsztyńskiego sądu przysięgłych skazano na 9 miesięcy więzienia za przestępstwo dokonane podczas sprawowania urzędu. Z tego powodu uznano go również za niezdolnego do piastowania funkcji publicznych przez trzy lata.
Ulice zaczęto oświetlać latarniami naftowymi (akta I.11.10 oraz 1.11.11).
28 listopada musiano odebrać sprawy finansowe dotychczasowemu rendantowi kasy miejskiej Lindenauowi z powodu jego choroby; kasa znalazła się w stanie, którego nie da się opisać. Pod kierownictwem słabego, bardzo lekkomyślnego burmistrza Krausego, nie troszczącego się ostatnimi czasy ani o biuro, ani o kasę, we wszystkich gałęziach administracji miejskiej zapanował bezgraniczny chaos. Registratura przedstawia obraz godny pożałowania. Od dawna nie włączano niczego do akt; dużą ich część urzędnicy burmistrza sprzedali wręcz jako makulaturę kupcom i rzeźnikom. Trzeba wieloletniego trudu i pracy, aby administrację miejską doprowadzić na powrót do punktu, który zgodnie z naturalnym stanem rzeczy tworzy podporę uporządkowanej społeczności.
Dla gminy miejskiej Miłomłyn, na skutek załamania zaufania do swojego zwierzchnika, rok 1888 stał się czasem smutku; wszyscy mieszkańcy jeszcze długo będą ponosić przykre konsekwencje. Nowo wybrany burmistrz znajdzie szerokie pole do działania; mieszczaństwo oczekuje od niego, że usunie powstałe szkody, sprawi, iż "statek administracji" znów popłynie, skierowany na spokojny nurt.
Sprawami urzędowymi po aresztowaniu burmistrza najpierw, do 3 listopada 1888 roku, zarządzał jego zastępca Mierau, potem pan prezes rejencji na wniosek organów miejskich przysłał przedstawiciela w osobie dietariusza biura rejencji, Urbana, który kierował pracami magistratu do 25 maja